Ontspannen feesten met Doe Maar
Door Albert Kok
Ruim 16 jaar na 'de vorige tournee' is Doe Maar terug op het podium. Zaterdagnacht gaf de band de eerste van acht inspeelconcerten in Vrijhof, op het terrein van Universiteit Twente. De sfeer van tevoren is ontspannen. "Dat was een pose", lacht Ernst Jansz echter na afloop. "We waren met zijn allen echt behoorlijk zenuwachtig."
In een vitrine naast de ingang zijn de krantenberichten uit 1984 bij elkaar geveegd. Met onder meer een dramatische oproep van Henny Vrienten. 'Jullie moeten ons proberen te vergeten', adviseerde hij de treurende fans. Dat is niet helemaal gelukt, zo bleek toen Doe Maar afgelopen najaar een reünie aankondigde: Ahoy' dreigt volgende maand liefst 16 keer vol te lopen.
De meeste muziekliefhebbers die zich op deze avond toegang hebben weten te verschaffen tot de eerste try out in Enschede kunnen hun geluk dan ook niet op. "Dit is historisch!", roept een 30-jarige vrouw met overslaande stem.
Tijd voor een toelichting is hen niet gegeven; precies op het afgesproken middernachtelijke uur gaat het zaallicht uit en de rookmachine aan. Met grote gretigheid zoeken Henny Vrienten, Ernst Jansz, Jan Hendriks en Jan Pijnenburg de plek achter hun instrument op.
Ondersteund door zes gastmuzikanten - meer dan ooit tevoren - steken ze van wal met 'Doe maar net alsof'. Het zal uiteindelijk de eerste van zes gespeelde liedjes van het nieuwe album 'Klaar' blijken te zijn.
Het publiek, voor een flink deel gevormd door twintigers die tijdens de hoogtijdagen van de band amper uit de luiers waren, reageert enthousiast, maar komt vanzelfsprekend pas echt los als het oude vertrouwde repertoire wordt aangeboord. En dat is met een stuk of 20 nummers uit de periode '81-'83 ruimschoots het geval.
"Ik zag de Righteous Brothers in Las Vegas", zal Vrienten later aan de bar van het hotel vertellen. "Raffelden hun oude hits schaamteloos af. Daar zag ik hoe het dus níet moet. Als je het doet, doe je het goed. Al is het maar uit respect voor je fans. Die nieuwe nummers zitten goed in elkaar, maar dit is in de eerste plaats een reünie, een feest van herkenning."
Ze hebben er zelf ook echt zin in, zo wordt tijdens het eerste inspeelconcert al wel duidelijk. "Het is een onbeschrijflijk genoegen om hier te staan", roept Vrienten ergens aan het begin van het optreden. "En alles doet het nog!" Zo ziet het er inderdaad uit: het draaien met de heupen gaat iets stroever, maar verder maakt het gezelschap een fitte indruk.